<< vorige | Hoofdmenu | Volgende >> achteruitgang accepteren
Een Deja Vu; weer een loopfietsje in de gang. Bij het ophalen op de bso vertelde een van de leidsters dat het lopen van school naar de opvang echt te veel wordt voor Tristan. Deze keer mocht hij op de schouders van een van de 'halers' maar er moest nu wel een oplossing gezocht worden. Na even diep zuchten besloot ik dat een rolstoel nog even word uitgesteld maar een loopfietsje onvermijdelijk is. Omdat Tristan met 3,5 jaar al zonder zijwielen kon fietsen had ik de loopfiets van hem en van Florijn al op marktplaats verkocht. Dus nu een blauwe voor hem gekocht. En blij dat hij is met zijn nieuwe fiets! Een leermomentje voor mij.... Als de kinderen op school hem vragen waarom hij in de pauze op zijn eigen fietsje mag op het schoolplein zegt hij eenvoudig: mijn beentjes zijn snel moe. O zeggen de kindjes dan en spelen weer verder. Over acceptatie gesproken.
25 November 2013 Permanente link Google Feed MSN Reporter
Reacties
Weblog |